آینده جوامع بشری، به شدّت در گروی اینترنت است. همانطور که خودرو توانست از صد سال پیش تاکنون، جامعه‌ی بشری را گروگان خویش نگه دارد. یعنی می‌توان گفت که در صد سال اخیر، زیربنای تمدن شهری، قبل از آنکه بر مبنای انسان طراحی شده باشد، بر مبنای خودرو طراحی شده است. و اکنون آن تمدّن شهرنشینی که دست‌آورد انسان معاصر است، در آستانه به دنیا آوردن فرزندش است: « تمدّن غیر شهرنشینی انسان دیجیتال»
ظهور تمدّن جدید (غیرشهرنشینی) متّکی بر ارتباطات دیجیتالی بر پایه اینترنت، پایان کار تمدّن قبلی (شهرنشینی) متّکی بر ارتباطات فیزیکی و بر پایه اتومبیل (و خیابان و جادّه‌هایی که برای اتومبیل طراحی شده بودند) خواهد بود.
در آینده‌ای نه چندان دور، کسب درآمد، دریافت انواع خدمات آموزشی و حتّی درمانی، برای اکثریت قابل توجهی از افراد جامعه، قابل دسترس و عادی انگاری می‌شود. بنابراین در حالیکه شهرداران در خواب غفلت به سر می‌برند، ناگهان لحظه‌ای فرا می‌رسد که شهروندان متوجه می‌شوند که فلسفه شهرنشینی از اساس دچار تزلزل گشته و تَرَک برداشته است. و به سرعت به دنبال زندگی در محیط‌های غیر شهری می‌روند.
با شروع امواج مهاجرت معکوس مردم از شهرها به محیط‌های غیرشهری و دامان طبیعت، ارزش‌های تمدّن بشری نیز به سرعت شروع به تغییر می‌کند و شهرنشینی قدیمی، سنّتی خواهد شد و غیر شهری بودن و زندگی در دامان طبیعت، تبدیل به لوکس‌ترین و گران‌ترین سبک زندگی و صد البته آرزوی شهروندان مُدگرا خواهد شد.
خلاصه اینکه شاید در آینده حباب ارزش زندگی شهرنشینی ترکیده و قیمت املاک و مستغلات شهری به طوری که هیچ فرد عاقلی در حال حاضر حتّی قادر به تصورش نیست، با خاک بیابان‌های کویر لوت یکسان شود! و پس از مدّتی حتّی ممکن است از زمین‌های کویر لوت هم ارزان‌تر به فروش برسد. زیرا شاید زندگی در دامان طبیعت بکر کویر لوت، ارجحیت بیشتری از زندگی در محلّه‌های متروکه کلان‌شهری نظیر تهران داشته باشد!
