مرودشت شهر پر ظرفیتی که همیشه پتانسیل‌ها و داشته هایش در حوزه کشاورزی، صنعتی ، توریستی، نیروی انسانی پویا، منابع و معادن، اقتصاد پویا و …نقل محافل بوده که بیان جزییات این داشته ها و ظرفیتها در واقع تکرار مکررات بوده و از حوزه و حوصله بحث خارج است اما به همان میزان که تاکید و اقرار بر ظرفیتها و پتانسیل‌ها وجود دارد تاکید بر نادیده گرفتن حقوق مردم مرودشت و عدم توجه کافی به این شهرستان متناسب با خدمات و ظرفیتها در طول حیات این شهرستان دیده می شود.
برای اثبات این ادعا همین بس که مرودشت دومین شهرستان فارس ایستگاه راه آهن ندارد!
فقط یک بیمارستان تنها پاسخگوی خیل عظیم مراجعان بیمار این شهرستان بزرگ و حتی شهرستان های همجوار است!
دانشگاه علوم پزشکی و دانشگاه دولتی ندارد و هنوز تاسیس نشده است!
امکانات ورزشی و امکانات توریستی مطابق ظرفیتها نمی بینیم!
راه ها و محور های مواصلاتی همچنان مشکل دارد!
برای روشن شدن مظلومیت مرودشت باید یادآور شویم که مواردی که گفته شد عمدتا سالهاست در شهرستان هایی که به لحاظ رده پایین تر از مرودشت هستند وجود دارد اما مرودشت ندارد!
مرودشت سازمان انتقال خون ندارد و مرودشتی ها برای هدیه خون خود هم باید خون دل بخورند.
ترمینالی در مرودشت نیست ترمینال مورد احداث شصت متری با مکان‌یابی نا مناسب تبدیل به چهارراه چه کنم شهرداری شده و البته شنیده می‌شود که قرار است به زودی افتتاح شود و در حال حاضر مردم سرگردان در پل‌خان منتظر اتوبوس می نشینند و این مسیر حتی تاکسی هم ندارد بی هیچ سرپناهی که زن و فرزند ما اگر قصد مسافرت داشت و یا در بازگشت از یک سفر بود چه باید بکند !؟ نیمه شبی بارانی را تصور کنید در این حالت! واقعا تصورش هم سخت است و حتی در صورت افتتاح ترمینال ولایت در شصت متری تراژدی تلخ پل‌خان تغییری نخواهد کرد.
جاده یا به عبارتی قتلگاه محور مرودشت درودزن به خوبی ساخته شده اما گلوگاه پتروشیمی به کوه سبز همچنان باریک و هولناک است و معلوم نیست این پازل نهایی چه زمانی به بهره برداری می رسد؟
خوابگاه ویژه ورزشکاران هنوز مورد بهره برداری کامل قرار نگرفته و با توجه به حضور تیمهای فوتبال و والیبال شهرستان در لیگ های کشوری تکمیل این پروژه ضروری می نماید.
بیمارستان شماره ۲ مرودشت در محل ۶۰ متری با پیشرفت فیزیکی ۶۰ درصدی آنچنان که نیاز این شهرستان به ویژه در شرایط فعلی تحرکی ندارد.
از اجرای رینگ شرقی غربی مرودشت هم خبری نیست برای اطلاع مخاطبان عزیز همین بس که با وجود ارزان شدن قیمت قیر که حتی به دلیل تحریم‌ها آنچنان به فروش هم نمی رسد و از طرفی رفع معارضین پروژه توسط شهرداری مرودشت انجام شده شهرداری می تواند با استفاده از ظرفیت ماشین آلات و معادن و کارخانه آسفالتی که در اختیار دارد این پروژه را آغاز کند اما معلوم نیست که چرا هیچ اقدامی در این خصوص انجام نمی شود!؟
همه این موارد که گفته شد از نظر نویسنده گناه و قصور یک نفر نیست و متعلق به یک دوره هم نمی باشد که اگر بخواهیم چنین قضاوتی داشته باشیم شک نکنید غیر منصفانه و بر گرفته از یک شارلاتانیزم فکری است که ممکن است حتی به صفحات روزنامه ها و مطبوعات هم اثر کند اما وقتی نقد منصفانه و مطالبه گری در بین باشد کاستی ها سبب تخریب اشخاص و احزاب نمی شود بلکه به سمت ترغیب به رفع مشکلات و بیان نیازها می رود.
به هر صورت آنچه که واضح و مبرهن است این است که کمبودها و کاستی های موجود در شهرستان محصول کم توجهی و کوتاهی ها در طی سالیان متعدد است چرا که وقتی می بینیم در جهرم و فسا چهار بیمارستان و دانشگاه علوم پزشکی وجود دارد پس بخشی از اشکال و کاستی هم به نوعی متوجه عدم مطالبه گری و عدم پیگیری درون شهرستان است.
اگر سال ۱۳۸۴ با آهن کیلویی ۸۰۰ تومان ایستگاه راه آهن مرودشت ساخته نشده و در سیوند و سعادتشهر و صفاشهر و اباده و شهرضا احداث شده است و حال که قیمت این پروژه با افزایش ۳۰ برابری می بایست پیگیری شود و این دستیابی به آن را سخت تر کرده است آن هم در شرایطی که جدای از افزایش قیمت مشکلات در تامین اعتبار و بودجه به اوج خود رسیده است نمی توانیم از حق مردم مرودشت بگذریم به این دلیل که دولتها در دوره ای از تاریخ این حق را به مردم این شهرستان نداده و علی ای‌حال با وجود اینکه در ده سال گذشته دولتها تا حدی در حوزه عمرانی و زیر ساختی و شهرستان مرودشت با پیگیری های درون شهرستان توسط نمایندگان مجلس و مقامات دولتی و با وجود تنگناهای مالی، عقب ماندگی ها را جبران کرده اما هنوز هم عقب ماندگی های جدی در این شهرستان وجود دارد لذا آنچه که از دولت به عنوان قوه و نهاد اجرایی کشور انتظار می رود جدیت بیشتری در انجام پروژه های عمرانی شهرستان مرودشت می باشد که به صورت شاخص به موارد ذیل مطرح می شود.
۱-توجه ویژه به احداث و تکمیل بیمارستان شماره ۲ مرودشت و تکمیل بیمارستان های شهرستان ارسنجان و سیدان که چند سالی است ساخت آن آغاز شده و با وجود افزایش اعتبارات وزارت بهداشت و نیاز به وجود مراکز درمانی در شرایط فعلی قطعا باید پیگیری و مورد مطالبه باشد
۲- آغاز پروژه ایستگاه راه آهن مرودشت با توجه به اینکه مشکل زمین این مجموعه حل شده و حتی کلنگ احداث این مجموعه نیز به زمین خورده و تعلل در شروع آن جایز نیست چرا که هر چه دیرتر شود امکان اجرایی شدن آن سخت تر می شود
۳- تعیین تکلیف دانشگاه سابق علوم و تحقیقات فارس با عنایت به متروکه بودن این دانشگاه و شرایط نه چندان مطلوب دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت که در صورتی که به عنوان مثال دانشگاه آزاد اسلامی سابق علوم و تحقیقات فارس که اکنون جزیی از دانشگاه آزاد اسلامی مرودشت است تبدیل به دانشگاه علوم پزشکی و بیمارستان آموزشی شود کمک شایانی به حل مشکلات حوزه بهداشت و درمان و رونق دوباره واحد مرودشت می شود و با توجه تاسیسات و ساختمان ها و فضای بسیار خوبی که که دارد تصمیم گیری در مورد بهره برداری از آن سخت نخواهد بود
۴-اتمام عملیات گازرسانی به روستاها با توجه به اینکه بخش عمده ای از آن انجام شده است
۵-اتمام گلوگاه پتروشیمی به کوه سبز در محور مرودشت به درودزن با عنایت به اینکه در یک سال گذشته در این محدوده هیچ اقدامی نشده و قبل از آن هم فقط خاکبرداری انجام شده است.
۶- اقدام و ترغیب شهرداری مرودشت به شروع احداث رینگ شرقی غربی با توجه به سهل الوصول بودن قیر رایگان و استفاده از ظرفیت ماشین آلات و تجهیزات شهرداری با این دیدگاه که به علت دشت بودن محیط مرودشت خاکبرداری آنچنانی وجود ندارد.
ضرورت اجرای این پروژه با توجه به مشکلات ترافیکی مرودشت و بسته شدن حدود شهر برای جلوگیری از پراکندگی بیشتر ضروری است.
۷-تکمیل امکانات ورزشی شهرستان و توسعه آن مثل تکمیل خوابگاه ویژه ورزشکان و تکمیل و احداث سالن ها و ورزشگاه ها.
۸- احداث مراکز فرهنگی مانند سینما و فرهنگ سراها با توجه به کمبود فضای موجود .
۹- ساماندهی وضعیت توقفگاه پل‌خان با اطمینان از این که حتی افتتاح ترمینال ولایت هم مشکلات این مسیر را حل نخواهد کرد.
۱۰- تکمیل و ساماندهی محور ورودی به تخت جمشید که به لحاظ گردشگری و توریستی مورد نیاز است.
ذکر این ۱۰ ردیف به عنوان گامی مهم در توسعه و عمران و جبران عقب ماندگی ها و رفع نیاز حداقلی شهرستان مرودشت وقتی جالب تر می شود که با یک حساب سرانگشتی و در بالاترین حالت نیاز به ۵۰۰ میلیارد تومان تامین اعتبار دارد در شرایطی که مردم مرودشت بارها با پرداخت مالیات به اندازه چند استان این کشور و تولید محصولات استراتژیک مثل گندم خدمات فراوانی را ارائه کردند که اگر این‌گونه محاسبه نماییم که اگر ۲۰۰ هزار تن گندمی که مردم مرودشت در یک سال تولید می نمایند حداقل ۱۰۰۰ میلیارد تومان صرفه اقتصادی به نفع دولت و کشور دارد و اگر دولت ۵۰۰ میلیارد را در مرودشت هزینه کند در واقع بخش کوچکی از بدهی های خود و البته خدمات مردم مرودشت را جبران نموده پس با این حساب باید گفت :
جناب دولت؛ لطفا بدهی ات به مردم مرودشت را بپرداز!
