شروط ایجابی ، شروطی هستند که شخص ، طبیعتا در جامعه سیاسی به منظور بهرمندی از حقوق انتخاباتی از آنها برخوردار است و به دلیل اهمیت جایگاه نمایندگی باید حائز شرایطی مانند سن، تابعیت، اقامت،ودیعه، امضاء حمایت،حسن شهرت،پذیرش قانون اساسی و تحصیلات باشد.
دلیل انتخاب این شرایط برای یک کاندیدا را ، قانون گذار، کاستن از تعداد کاندیداهای بدون پشتوانه مردمی ،جلوگیری از سردرگمی شهروندان ، برگزاری آسان انتخابات و تسهیل شمارش آراء عنوان کرده است.
سیستم انتخاب شورای اسلامی شهر توسط شهروندان هر محل که در ابتدا با استقبال روبرو گردید ، امروزه به یک معضل اساسی تبدیل شده است. مکانیزم انتخابات، به عنوان یک حق اساسی در دل قانون دیده شده تا حاکمیت شهروندان بر سرنوشت خود تحقق یابد اما این روش و آسان گرفتن شرایط حضور در انتخابات به عنوان کاندیدای شورای شهر، چهره زیبایی را بویژه در شهرهای کوچک ترسیم نمی نماید . از آنجا که پیروزانتخابات شوراها به صورت تک مرحله ای و بر اساس کسب اکثریت نسبی آراء مشخص و هیچ تفاوتی نیز در کیفیت رای دهندگان وجود ندارد ، قطعا کسی به کرسی شورای شهر می رسد که از قوم و قبیله بیشتر برخوردار بوده و یا از شرایط مالی بهتر در تبلیغات و ... برخوردار باشد. علیرغم جایگاه والای شورای شهر به عنوان یک نهاد قدرتمند مردمی که شهرداری را به عنوان یک بازوی قدرتمند اجرایی در اختیار دارد، شاید یکی از اصلی ترین دلایل عدم حضور متخصصان و نخبگان به عنوان کاندیدا در این عرصه به همین مورد باز گردد. متاسفانه، ساده انگاری ما ، سبب شده که شورای شهر از جایگاه یک وظیفه به یک شغل ساده تنزل یابد و هر کس ، با کمترین سوابق این جامه را بر قامت خود مناسب ببیند.
خدمت به همنوع از عالی ترین تمایلات انسانی می باشد که در مسیر زندگی هر انسان تجلی می یابد. نقل است از رسول اکرم (ص)که برداشتن موانع و اشیاء مزاحم از سر راه و معابر عمومی مسلمین، خدمت و عمل نیک است.
اما چه شده که امروزه، از ورزشکار و فرهنگی گرفته تا مداح و هر لیسانسه ، داعیه دار خدمت به مردم از طریق صندلی شورای شهر است؟آیا امکان خدمت به شهروندان، در همان حوزه ای که صاحب تخصص هستیم وجود ندارد؟ آیا یک فرهنگی نمی تواند با برگزاری کلاسهای رایگان به دانش آموزان بی بضاعت خدمت نماید؟ آیا یک ورزشکار نمی تواند در قالب برگزاری کلاسهای رایگان ورزشی به آموزش نوجوانان کم بضاعت به پردازد و بسیارند از این نمونه ها که شرط ضمنی خدمت خود را نشستن بر صندلی شورای شهر قرار داده اند.
وقت آن رسیده تا قانون گذارن شرایط حضور کاندیداهای شورای شهر را مانند انتخابات نمایندگی کمی سختتر از گذشته نمایند. تفکیک حوزه های فعالیت شوراها و انتخاب بهترین های هر رشته، بالابردن شرایط سنی و تحصیلی، و اجرای اصل ودیعه به معنی گرفتن مبلغی از شرکت کنندگان در صورت بدست نیاوردن درصدی مشخص از آراء قطعا راه را بر ورود بسیاری از دوستان که نگاهی اقتصادی و شغلی بر شورای شهر دارند بسته و بر کیفیت برگزاری انتخابات می افزاید. یادمان نرود که :
صدها فرشته بر آن دست بوسه می زنند کز کار خلق یک گره بسته وا کند.
عباس این روزها وقتی به مصاحبه ها و دروغ پردازیهای های بعضی از اعضای شورا در زمان انتخابات که اکنون باعث شرمساری مردم شهر مرودشت شده اند نگاهی گذرا بیندازیم متوجه میشویم که همه انها مدعی خدمت بی منت به مردم- تلاش برای کار جهادی و صیانت کننده از ارای مردم بعنوان امانت داران واقعی خود را معرفی مینمودند. اما امروز باید منتظر بمانیم تا عمق فاجعه ای که با سوء استفاده های خود برای ایت شهر و مردم مظلوم ان بوجود اوردند را نظاره گر باشیم. چرا ما مردم زمان انتخابات شورا به این موضوع فکر نمیکنیم که با انتخاب نامناسب ما شهرمان را در اینده نچندان دور به ویرانه ای تبدیل میکنیم که از آن بازگشتی نیست. اگر ما به شایسته سالاری فکر میکردیم هرگز نام اشخاصی از صندوقهای رای بیرون نمی امد که اکنون با تخلفاتشان مایه شرمساری ما مردم باشند. شاید ما هنوز خودمان را باور نداریم .بیایید باور کنیم که ما میبایست با تقوی ترین ها را انتخاب میکردیم.