گروه گزارش (( تخت جمشید )) طبق برنامه هفتگی خود سه شنبه هفته قبل با حضور در محلات مرودشت مشکلات شهروندان را مورد بررسی قرار داد .

مساله حاشیه نشینی یکی از مشکلات شهرهای بزرگ کشور در دهه چهل و پنجاه بود . در این سال ها برنامه های اقتصادی ، تنها موجب جذابیت زندگی شهر و سختی زندگی در روستا بود .

در این سال ها عواملی چون قانون اصلاحات اراضی ، افزایش صنایع مونتاژ ، عدم حمایت از بخش کشاورزی ، افول ارزش های ملی و مذهبی و... دست به دست هم داده بود تا زمینه ی مهاجرت روستائیان به شهرها را فراهم آورد .

چنین بود که کلان شهرهایی چون تهران ، مشهد ، اهواز , شیراز و.... حاشیه نشینی رونقی فراوان یافت . کافی بود قطعه زمینی با هر ابعاد و هر نوع موقعیت جغرافیایی را در حاشیه شهر خریداری یا حتی پیدا کرد ؟ با هر نوع مصالح ساختمانی ، نقشه یا بدون نقشه ساخت و ساز آن را آغاز کرد . محله های بسیاری در مرودشت حاصل همین حاشیه نشینی است . این محله های حاشیه نشین شاید در سالیان دور، از شهرها جدا بودند یا چنان که از نام آن ها پیداست در (( حاشیه )) بودند . اما افزایش گستره شهرها به زودی آن ها همسایه ی دیوار به دیوار شهرها نمود . محله های جدیدی که دارای صدها مشکل مادی و معنوی هستند ، اکنون با همه مشکلات عدیده خویش به پیکره شهرها تحمیل شده اند . به جرات می توان گفت که درصد بالایی از مشکلات شهری مرودشت نتیجه همین پیوستن محلات حاشیه ای به آن است . مشکلاتی که تا اکنون پس از سپری شدن سال های زیاد باز درصدر مشکلات شهرداری مرودشت و شورای شهر قرار دارند .

مشکلات حواشی شهر مرودشت در مواردی دارای راه حلی آسان و قابل اجرا ساختاری و ریشه ای هستند به راحتی نمی توان برای آن ها راه کارهایی در نظر گرفت .

شصت متری یکی از همین محلات حاشیه ای شهر است که مشکلات ویژه خود را دارد . سه شنبه مورخ 85/3/2 ساعت 9/30 صبح ما گروه گزارش هفته نامه طبق قرار  قبلی وارد محله شصت متری و کوچه های خاکی آن می شویم .

کودکان را می بینیم که در کنار جوی فاضلاب منازل مشغول گلوله بازی هستند ، دوربین را به طرف آن ها نشانه می رویم آن لحظه پشت دوربین ....

در همین حال یکی از افراد محل جلو می آید و  می گوید : می خواهید گزارش بگیرید ؟ با سکوت و اشاره ، آمادگی خود را اعلام می نماییم . وی لب به سخن باز می کند : مشکلات این کودکان معصوم آن قدر زیاد است که نمی دانم از کدامین آن سخن بگویم. کودکان این محله در محرومیت کامل به سر می برند و شما از نزدیک شاهد این مساله هستید که در چه فضایی مشغول بازی و سرگرمی هستند .

یکی از زنان محله از تاخیر ماموران شهرداری جهت جمع آوری زباله ها گلایه می کند و می گوید : کارگران شهرداری هر چهار روز یک بار به این محله می آیند و بعضی اوقات در زمستان ها هم اصلا به داخل کوچه ها نمی آیند و اهالی مجبورند زباله های خود را در حاشیه منازل و سر کوچه ها بریزند و همین موضوع در تابستان انبوهی از پشه و مگس به سوی خود می کشد که سلامت ، بهداشت و آرامش اهالی را تهدید می کند .

رفته رفته تعداد زیادی از ساکنین محله اطراف ما حلقه می زنند و هر کس به فرا خور حال چیزی می گوید: شیروانی یکی از اهالی محل از عدم امنیت در این محله می گوید : ما از نیروی انتظامی بسیار متشکریم اما متاسفانه پاسگاه نیروی انتظامی در محل وجود ندارد . هر وقت دزدی صورت گیرد یادعوایی بشود، وکسی زخمی گردد ماشین گشت یگان ویژه چند دقیقه ای می آید ، دوری می زند و بعد می رود و دیگر کسی آن ها را نمی بیند .

قنبری یکی از اهالی سر شناس محل در خصوص اعلام و اخطار تخریب منازل عده ای از اهالی می گوید . در مورخه 85/2/11 از سوی کمیسیون ماده صد شهرداری حکمی مبنی بر تخریب تعدادی از منازل مسکونی مردم منطقه 45 متری به دلیل کاربری آموزشی صادر گردیده است . بیش تر مردم این منطقه که نزدیک به 30 خانوار هستند از سال 1355 ساکن این محله می باشند و هیچ کدام پروانه ساخت ندارند . چون در آن زمان جزو نقشه تفضیلی شهر نبوده اند و این منطقه را خارج از محدوده شهر می دانستند و هیچ گونه علائمی نیز که نشان دهنده کاربری مخصوص باشد در این محل مشاهده نشده است .لازم به ذکر است قبلا از سوی کمیسیون ماده صد در مورخ 80/4/18 رای شماره 373 صادر گردیده که باید مبلغی را به عنوان جریمه پرداخت می نمودیم و این قسمت از طرح خارج گردید ولی مامورین شهرداری به این رای صادره اعتنایی نکردند و می گویند باید این منازل تخریب گردد.

دیگری می گوید : هیچ گونه امکانات حمل و نقل شهری مثل تاکسی و اتوبوس نداریم و باید کوره راهی خاکی و سنگلاخ را به سوی انتهای خیابان مدرس طی کنیم و گویی روستای دور افتاده ای را می پیماییم .گرد و خاک تمام لباس های ما را فرا گرفته است .)

به مکانی می رسیم که می گویند کوچه اصلی است منازل پراکنده ای درگوشه و کنار آن ساخته شده است و هر چه در این راه است سنگلاخ و خار و خاشاک گویی هرگز پای شهرداری به این محله نرسیده و اگر رسیده تنها برای گرفتن عوارض ساخت و ساز یا ابلاغ فرمان تخریب بوده است !!!

گروه گزارش به اتفاق چند تن از اهالی از کوچه ها عبور می کنند . نشانی از آسفالت بر تن کوچه های این محله دیده نمی شود . عبور و مرور یک موتور سیکلت خاکی نرم بر چهره و اندام ما می نشاند . یکی دیگر از زنان ساکن محله می گوید : این فصل گرما و تابستان است که این طور خاک به حلقمان فرو می رود . زمستان اینجا باتلاقی است . زنان و دختران مردم مجبورند پاچه های شلوار و گوشه چادر و مانتو خود را دست بگیرند و از میان انبوهی گل و لای عبور کنند تازه اگر زمین نخورند و زخمی نشوند .

جوهای مملو از گل و لای جوی های پر از لجن متعفن توجه ما را جلب می کند بوی فاضلاب روان داخل این جوی ها مشام هر رهگذری را می آزارد . از این ها گذشته ، گود زباله ، این محدوده را نیز زیر چتر خود برده و مشکلاتی را برای مردم این محل بوجود آورده است . مردم این محله نیز از بوی بد و متعفن این گود می نالند و از شهرداری می خواهند هر چه زودتر به این مشکل پایان دهد . پس از یک و نیم ساعت بازدید از محله شصت متری با دنیایی از غم و اندوه به دفتر هفته نامه بر می گردیم. و زیر لب با خود زمزمه می کنیم : در کجای جهان ایستاده ایم ؟!!

 رضا رفیعی – سرویس گزارش 

نبود فضای آموزشی ، فرهنگی ، ورزشی

جمع آوری زباله هر 4 روز یک بار

 کوچه های خاکی ، نبود فضای سبز

حضور کمرنگ نیروی انتظامی