به گزارش پارس دشت، حدود دو هفته از انتخاب هیئت رییسه خانه مطبوعات مرودشت گذشته و چشم امید خیلی از مطبوعاتی های این شهر به اقدامات این گروه منتخب خواهد بود. گروهی که هر یک دستی بر آتش مطبوعات داشته و انتظار می رود قدم های اولیه را محکم و آگاهانه بردارند. هر چند جای عباس زارع (مدیر مسئول تخت جمشید و دبیر سابق خانه مطبوعات فارس) در میان این جمع خالی است اما سوابق حاضرین در عرصه خبر و مطبوعات، روزنه های امیدواری را پیش روی این قشر زحمت کش و همیشه محروم گشوده است. قشری که اگر چه همواره پیگیر و استیفا کننده حقوق عمومی و مطالبات صنوف بوده اما بدلایل ناشناخته، از پیگیری حقوق خویش ناتوان بوده است. حقوقی که برابر قوانین مصرح، قابل احصاء و دسترسی است. برابر تعاریف ارائه شده در طبقه بندی مشاغل در همه جای دنیا و از جمله ایران اسلامی، خبرنگاری در زمره مشاغل سخت و زیان آور  محسوب گردیده و اشتغال به آن از مصادیق امور حساس و طاقت فرساست.آیین نامه مشاغل سخت و زیان آور مصوب ۲۶اسفند۱۳۸۵ در تعریف مشاغل سخت آورده است: کار‌های سخت و زیان آور کار‌هایی است که در آن عوامل فیزیکی، ‌شیمیایی، ‌مکانیکی، ‌بیولوژیکی محیط کار غیراستاندارد بوده و در اثر اشتغال بیمه شده تنشی به مراتب بالاتر از ظرفیت‌های طبیعی ( جسمی‌و روانی ) در وی ایجاد می‌شود که نتیجه آن بیماری شغلی و عوارض ناشی از آن باشد. ‌مشاغل سخت و زیان آور موضوع این ماده به دو گروه تقسیم می‌شوند:
الف- مشاغلی که صفت سخت و زیان آور با ماهیت شغلی وابستگی دارد اما می‌توان با به‌کارگیری تمهیدات بهداشتی، ‌ایمنی و تدابیر فنی مناسب توسط کارفرما سختی و زیان آوری آنها را حذف کرد.
ب- مشاغلی که ماهیتاً سخت و زیان‌آور بوده و با به‌کارگیری تمهیدات بهداشتی،‌ ایمنی و تدابیر فنی توسط کارفرما، ‌صفت سخت و زیان‌آوری آنها کاهش یافته ولی کماکان سخت و زیان‌آوری آنها حفظ می‌شود.
در ماده ۱۱ این آیین نامه نیز آمده است که علاوه بر کارهای سخت و زیان‌آور مشخص شده طبق مصوبات شورای عالی حفاظت فنی و موارد تأیید شده توسط کمیته‌های استانی، موارد زیر نیز سخت و زیان‌آور شناخته می‌شوند.
۱ -  مشاغلی که در ندامتگاه‌ها و زندان‌ها مستقیماً با زندانی ارتباط دارند.
۲ -  مشاغلی که مستقیماً در مراکز روان درمانی با بیماران روانی مرتبط هستند.
۳ -  خبرنگاری
از همین روست که فعالان عرصه خبر با تشکیل خانه های مطبوعات در سرتاسر کشور، امور عمومی عرصه مطبوعات و حقوق قانونی خویش را مطالبه و پیگیری می نمایند.ا موری چون حقوق و دستمزد منصفانه، برخورداری از بیمه و مزایای آن، بازنشستگی و …
هرچند پیش شرط برقراری حقوق و مزایای قانونی برای خبرنگاران شهرستانی «گردش مالی مطبوعات» و تمکن مالی بنگاه هایی است که در آن اشتغال دارند لیکن کاستن یا به تعویق انداختن حقوق و دستمزد فعالان این عرصه، شرعا، قانونا و اخلاقا درست نیست.
چنانچه خانه مطبوعات بتواند به حل و فصل مشکل مالی و سایر مشکلات این عرصه بپردازد، ره صد ساله را یک شبه پیموده است. در ذیل به چند مشکل اساسی پیش روی خانه مطبوعات در شهرستان ها و طبعا شهرستان مرودشت اشاره می گردد. امید که توجه هوشمندانه اعضای محترم خانه مطبوعات شهرستان مرودشت، بخشی از این مشکلات را مرتفع نماید:
۱ – ضعف بنیه مالی نشریات: همانگونه که گفته شد نخستین و بزرگترین مشکل پیش روی نشریات شهرستانی، ضعف نقدینگی و بنیه مالی نشریات است. در سالیان گذشته، چند تن از فرهنگوران مرودشت با هدف ارتقاء سطح فرهنگ شهرستان و از سر علاقمندی، متقاضی دریافت مجوز انتشار نشریات شده و پس از در یافت مجوز قانونی، پا به این عرصه گذاشته اند. با این امید که  جغرافیای شهرستان (شامل مسئولین، شهروندان، بازار محلی، صنایع و…) حامی آن ها بوده و آن ها را تنها نخواهد گذاشت. آزمون و خطاهای مکرر و آمد و شد صدها خبرنگار، سردبیر و فعال مطبوعاتی در ۱۰ سال گذشته نشان دهنده این مطلب است که هنوز رابطه مالی مداوم و منطقی، آن گونه که باید و شاید بین مطبوعات و اجزاء شهرستان برقرار نشده و اگر موفقیتی هم بصورت مقطعی و موردی حاصل شده، عمری کوتاه داشته است. از این روست که عمده فعالان این بخش در حال حاضر، خدمات خود را بصورت رایگان یا به حداقل قیمت ارائه می دهند و شوربختانه، نتیجه کار مطبوعات شهرستان به هیچ روی سود آور نیست. خانه مطبوعات باید برای رفع این معضل مهم و فراگیر برنامه ریزی کند.
۲ – فقدان آگهی های بخش دولتی: علیرغم استقرار دهها اداره، نهاد و سازمان دولتی در جغرافیای این شهرستان، و به زعم یدک کشیدن عنوان دومین شهرستان استان پهناور فارس، واگذاری آگهی از سوی ادارات دولتی به نشریات محلی( که امری مرسوم در سرتاسر جغرافیای ایران اسلامی است) کم رنگ بوده و می توان آن را ناچیز شمرد. برخی از ادارات تعمد دارند تا آگهی های خویش را به بهای بالاتر و در نشریات مرکز استان به چاپ برسانند و تمایلی برای درج آگهی در نشریات محلی ندارند. رفع این معضل، مستلزم تلاش وافر و پیگیری مجدانه خانه مطبوعات می باشد.
۳ -  کم تعداد بودن آگهی بخش خصوصی و بازار در مرودشت: بازار مرودشت با برخورداری از ۳۵۰ هزار نفر جمعیت ثابت و بیش از ۱۰۰ هزار نفر میهمان روزانه، نباید از تقویت نشریات موجود عاجز باشد. دلیل این امر را باید در بی اعتمادی و فقدان تعامل پایدار بین بازار مرودشت و مطبوعات جست. دلایل این بی اعتمادی شامل:
-    حضور برخی افراد غیر مسئول و مبتدی که چهره نشریات را در اذهان عمومی خدشه دار می سازند.
-    رفتار غیر حرفه ای برخی فعالان مطبوعات در زمینه بازار یابی و جذب آگهی که موجبات سردر گمی مشتری را فراهم می سازد.
-    اختلاف فاحش در نرخ آگهی نشریات که رقابتی ناسالم را در جذب آگهی فراهم نموده به نحوی که ارقام اعلام شده، بعضا پایین تر از قیمت تمام شده است.
-    عدم اجرای تعهدات تبلیغاتی که سبب بروز بی اعتمادی خواهد شد.
بازار مرودشت باید باور کند که سفارش آگهی در نشریات محلی، بمنزله آگاهی رسانی مطلوب و افزایش رونق کسب و کار در تمامی مشاغل بازار است.
۴ – ارتباط ضعیف بخش صنعت با نشریات: هرچند صنعت مرودشت که روزی گل سرسبد استان فارس بود، بدلیل سوء مدیریت و تغافل، ورشکسته شده و در حال احتضار است اما همین صنعت از پا افتاده، هنوز می تواند یاریگر نشریات باشد و با واگذاری تبلیغات خویش به مطبوعات، بر گردش مالی تجارت خود افزوده و مشتریان تازه را صید نماید.
۵ – ضعف آموزش در زمینه نویسندگی، طراحی، صفحه آرایی و خبر نویسی: بخش دیگری که همواره در عرصه مطبوعات مرودشت به چشم آمده و آزار دهنده بوده «کمبود افراد مسلط به طراحی، نویسندگی و ادبیات خبرنگاری» است که به نوبه خود سبب درج اخبار مملو از اشتباهات نگارشی و املایی بوده است. هر چند تجربه نشان داده که نشریات طراز اول نیز امکان اشتباه دارند اما استفاده از افرادی که انشای قوی داشته و از بهره هوشی لازم برای تنظیم اخبار برخوردارند، نخستین گام ضروری برای ارتقاء کیفیت خبر و خبر نویسی در مرودشت است. برقراری آموزش های خبرنویسی همگام با خبرنگاران کارآمد و استفاده از اساتید این رشته، زمینه ساز رشد فعالان این عرصه خواهد بود.
۶ – ضعف روابط عمومی اغلب ادارات و نهادها در خبر نویسی و برقراری تعامل با نشریات: روابط عمومی و اجزاء تشکیل دهنده آن (به جز موارد نادری از ادارات همچون فرمانداری، شهرداری، آموزش و پرورش، میراث و دانشگاه آزاد) به شکل سنتی خود، ادامه حیات داده و خروجی آن متناسب با عرصه گسترده تحولات اجتماعی نبوده است. درخواست از فرمانداری محترم جهت تمرکز بر این مشکل و هدایت ادارات به سمت و سوی استقرار روابط عمومی های موثر و کارآمد، راه حل چاره است.
۷ – محدود بودن فضای نقد و نقادی در مطبوعات: شهرستان مرودشت بدلیل نوپایی نشریات و کم سابقه بودن فضای نقد و گفتمان انتقادی همواره با مشکل غیر حرفه ای اما موثر «عدم تحمل نشریات منتقد» روبرو بوده است. هر چند در برخی موارد همکاران مطبوعاتی ممکن است اخلاق حرفه ای را زیر پا گذاشته و از نقد منصفانه(که وظیفه ذاتی مطبوعات است) دور شوند اما متاسفانه نقد هر اداره و صحبت پیرامون مشکلات آن، مساوی با از دست رفتن رابطه و قطع هرگونه ارتباط مالی است. رفتار آماتور گونه ای که در ذهن برخی از مدیران محترم ادارات نهادینه شده و به نظر می رسد از دید آنان نشریه خوب یعنی «نشریه متملق!». این دوستان باید بدانند که نشریات، برای پی بردن به ضعف سازمانی، یاور آنان خواهند بود.
***
ضمن تاکید بر این نکته که فعالان محترم و شریف مطبوعات باید نقاط ضعف خویش را شناسایی کرده و در پی رفع آن باشند، بر عهده خانه مطبوعات و اعضای آن است که با همکاری تمام عوامل موجود در شهرستان – بویژه فرماندار و مجموعه فرمانداری – زمینه را برای رشد کمی و کیفی مطبوعات شهرستان آماده سازند. جهاد اقتصادی مد نظر مقام معظم رهبری و بهبود وضعیت اقتصادی منطقه، راهکارهای متنوعی دارد که یکی از موثرترین آن ها، توسعه پایدار فرهنگی است. توسعه ای که برابر تجربه تمام مردم دنیا، با بکارگیری نشریات محلی، سهل الوصول تر می نماید.