سلام استاد روزگار؛ لطفا بيوگرافي؟
-باسلام. مذكور روزگار هستم، متولد سال 1345، شهرستان مرودشت. تحصيلاتم را تا مقطع ديپلم در شهرستان مرودشت دنبال كردم و سپس به خدمت سربازي رفتم. حدود دوسال را در جبهه هاي جنگ گذراندم. پس از بازگشت، تحصيلاتم را در رشته زبان انگليسي در دانشگاه آزاد اسلامي شيراز ادامه دادم.
هميشه به خط و خوشنويسي علاقه مند بودم و خط ريز تحريري خوبي داشتم كه اين را از مرحوم پدرم به ارث برده بودم اما به دلايل مختلف موفق نشدم كه به طور رسمي و آكادميك اين هنر را فرا بگيرم تا اينكه در سال 1373 اواخر دوره تحصيلاتم در شيراز توسط يكي از دوستان به حضرت استاد جناب آقاي مجتبي ملك زاده كه در آن زمان در شيراز سكونت داشتند، معرفي شدم و به محضر ايشان راه پيدا كردم.
از همان ابتدا، پس از چند سرمشق نستعليق، به سفارش و صلاحديد استاد ملك زاده، شروع به تعليم خط شكسته نمودم و اين آشنايي و تلمذ تاكنون ادامه داشته است.
 

-مزيت هنر خوشنويسي از ديد شما نسبت به ساير هنرها در چيست؟
-مهمترين ويژگي را كه مي توانم ذكر كنم، «اخلاق نوشتن» است. هنرمندي كه پا به وادي خوشنويسي (خوشنويسي ايراني- اسلامي) مي گذارد، لاجرم بايد داراي اين ويژگي باشد. از جهت ديگر، هنر خوشنويسي به خاطر خصوصيات ذاتي و ارتباط نزديكش با ادبيات و مذهب، اين ويژگي را در فرد خوشنويس پرورش و ارتقا مي دهد.
 

-برخي اعتقاد دارند هنر خوشنويسي هنري گوشه گير و آرشيوي است. با اين نظر موافقيد؟
-شايد الآن تا حدودي اينطور به نظر برسد اما در طول تاريخ و همزمان با تكامل خط و خوشنويسي، كاتبان و خوشنويسان، مهمترين افراد دربار پادشاهان و سلاطين بوده اند و در واقع اين افراد، آينه تمام نماي اتفاقات و رخدادها و حركت هاي اجتماعي بوده و در متن و بطن جامعه حضور داشته اند و همواره در ميان مردم و سردمداران حكومت، از جايگاه ويژه اي برخوردار بوده اند. از جمله اين افراد، مي توان به ميرعماد حسني در عصر صفوي، ميرزا غلامرضا اصفهاني و كلهر در عصر قاجار و عمادالكتاب و ... اشاره كرد.
 

-به اعتقاد برخي، آن تأثيري كه برخي هنرها ( سينما و ادبيات) در ايجاد يك حركت اجتماعي يا جريان سازي فرهنگي دارند، از خوشنويسي ساخته نيست. اگر چنين چيزي صحت داشته باشد به نظر شما اين يك مزيت است يا ضعف؟
 -به اعتقاد بنده اگر اين مسئله صحت داشته باشد، مي تواند به عنوان يك ضعف تلقي شود. از آنجايي كه متأسفانه خوشنويسي به دلايل مختلف، در مقايسه با ساير هنرها داراي مخاطب كمتري است و بقيه هنرها، افراد مختلف و طيف وسيع تري از افراد جامعه را پوشش مي دهند يا بهتر است اين طور بگويم كه هنرهاي ديگر مي توانند سليقه هاي متفاوت افراد مختلفي را ارضا كنند. جنبه ديگر قضيه، جهاني بودن و بين المللي بودن هنرهاي ديگر مي باشد كه خوشنويسي بازهم متأسفانه از اين جهت، عقب تر از هنرهاي ديگر حركت مي كند، به عنوان مثال موسيقي را درنظر بگيريد كه چه تنوع و وسعتي در سطح جهان دارد و در آن واحد ميليون ها شنونده و بيننده را در سطح دنيا به خود جلب مي كند اما خوشنويسي به عنوان يك هنر كاملا اصيل و سنتي ايراني تا حدي كه بايسته و شايسته است، به مردم و دنيا معرفي نشده است و اين مستلزم برنامه ريزي وسيع و سرمايه گذاري كلان مي باشد والبته با قدم هاي ساده تر هم مي توان شروع كرد، مثلأ فرض كنيد امروزه داشتن تلفن همراه و اتومبيل و ... در همه خانواده ها، يك امر بديهي است. حال اگر هر خانواده ايراني، تنها يك قطعه نفيس خوشنويسي در منزل نگهداري مي كرد و يا ديوار اتاق هايشان را با قطعات نفيس خوشنويسي مزين مي نمودند، چه اتفاقي مي افتاد؟
 

غالب خوشنويسان، افراد موقر و آرامي هستند، سوالي كه مطرح مي شود اين است كه افراد موقر به سمت خوشنوسي جذب مي شوند يا تأثير خوشنويسي است كه افراد را اين گونه تغيير مي دهد؟
 -تأثير دو جانبه است. از آنجايي كه هنر خوشنويسي احتياج به تمركز زياد دارد و تاحدود زيادي، هنري فردي است و از طرف ديگر با متون و منابع ادبي و ديني سروكار دارد، آن وقار و آرامش و اخلاق را كه قبلأ اشاره كردم، در فرد خوشنويس پرورش مي دهد و هنرمند خوشنويس ملزم به رعايت چهارچوب هاي اخلاقي مي شود.
 

در فقدان صنعت چاپ، ماندگاري و ثبت تاريخ مكتوب ايران در گذر از حوادث، مديون حضور خوشنويسان و كاتبان است. چند نمونه از اين كاتبان شريف را معرفي بفرماييد.
 -بعنوان مثال در فارس خودمان، مي توان به خوشنويسان و كاتبان بنامي از جمله خاندان وصال، خوشنويسان ارسنجاني، انجوي شيرازي و البته مرحوم ميرزا احمد نيريزي اشاره كرد. به عنوان نمونه مرحوم ميرزا احمد نيريزي حدود صد قرآن دست نوشته با خط نسخ در طول عمر پربركت و پربار خويش براي ما و نسل هاي آينده به ميراث گذاشته است كه اگر بخواهيم به صورت آماري حساب كنيم، مي شود حدودأ كتابت دو قرآن در سال.
 

ادبيات منظوم و منثور ايران به دست خوشنويسان نامدار ايراني وغير ايراني نگارش و ترويج پيدا كرده است. از ديد جنابعالي اگر خوشنويسان نبودند ميزان اثرگذاري ادبيات بر عوام چه تغييري مي كرد؟
 -تأثير متقابل است و اين در واقع ذهن و نبوغ و خلاقيت ايراني بوده است كه توانسته هردو را با هم ادغام كند. از آنجايي كه در زمان گذشته تنها وسيله ارتباط جمعي و ثبت وقايع تاريخي و منابع ادبي، كتابت بوده است، خوشنويسي تأثير به سزايي در ترويج و توسعه ادبيات ايران داشته است اما ذكر اين نكته لازم است كه لزومأ هر اثري كه كتابت و نگارش مي شد، صرفأ نمي تواند از نظر خوشنويسي و هنري، داراي ارزش هنري باشد چون جنبه هنري و تأثير بصري خط و خوشنويسي، به مرور زمان اتفاق افتاده و تكامل يافته است و بسياري از آثار مكتوب فقط جنبه نگارش داشته اند نه خوشنويسي. اما زماني كه يك اثر ادبي مثل يك قطعه شعر با خط خوب توسط خوشنويس صاحب سبك خلق مي شود، به مرحله اعجاز مي رسد و چشم بيننده را تا ساعتها مجذوب خود ميكند و تحسين همگان را بر مي انگيزد و البته تأثير صدچنداني از خود به جا مي گذارد و نهايتأ جا در موزه ها باز مي كند و يا توسط مجموعه داران شخصي نگهداري مي شوند.
 

نقش بزرگاني چون درويش عبدالمجيد طالقاني، ميرعماد قزويني و ميرزا رضا كلهر درتهذيب و توسعه هنر شريف خوشنويسي چه بوده و اصولأ اينان بيشتر عارف بوده اند يا خوشنويس؟
 -اين بزرگان، همانند ستارگاني هستند كه بر آسمان هنر خوشنويسي ايران مي درخشند و تا ابد خاموش نخواهند شد. اين اساتيد قله هاي بلند خوشنويسي را در زمان خويش، فتح كرده اند كه پاي هيچ كسي تا اين زمان به اين قله ها نرسيده است. هريك از اين بزرگان، نقش به سزايي در تكامل و اعتلاي هنر خوشنويسي داشته اند همانند كاري كه سعدي و حافظ به عنوان مثال در نحوه غزل گفتن انجام داده اند.
 

آيا متأخرين (استاد مافي، استاد اميرخاني، استاد اخوين، استاد فلسفي، استاد شيرازي، استاد كابلي و ... ) توانسته اند جانشينان شايسته اي براي اساتيد بزرگ خوشنويسي در قرون گذشته باشند؟
-هم بله و هم خير. قضاوت سختي است. بايد در نظر داشته باشيم كه نقش تاريخ و گذر زمان و قضاوت تاريخ را نمي توان ناديده گرفت. بايد ببينيم كه درآينده تأثير و نقش هركدام از اين متأخرين در هنر خوشنويسي چه بوده است و خوشنويسي از چه مرحله اي به چه مرحله اي كشانده شده است و آيا آثار اين هنرمندان از نظر كيفيت و برتري با آثار متقدمين قابل مقايسه مي باشد يا خير. آيا كيفيت فداي كميت و نوآوري هاي عجولانه و يك شبه مي شود يا خير. اما چيزي كه مشخص است اين است كه هم اكنون تأثير بعضي از اين خوشنويسان را در جامعه هنري شاهد هستيم.
 

وضعيت امروز انجمن خوشنويسان ايران و شعب شهرستاني را از نظر محتوا و عملكرد چگونه مي بينيد و پيشنهاد شما براي بهتر شدن عملكرد انجمن چيست؟
-از آنجايي كه انجمن خوشنويسان ايران يك نهاد خودگردان مي باشد و درآمد خود را از طريق آموزش هنرجويان كسب مي كند، و با توجه به اينكه بودجه مشخصي از طرف دولت به اين انجمن تخصيص داده نمي شود و از طرف ديگر روسا و اعضا و شوراي محترم انجمن خوشنويسان خود از درون، بعضا دچار دوگانگي و اختلاف هستند، آينده انجمن خوش بينانه نيست و از طرف ديگر زماني كه هنرجويان با اين مسئله روبرو مي شوند كه  پس از گذرداندن دوره هاي مختلف خوشنويسي در انجمن و كسب درجات خوشنويسي، چه اتفاقي براي آنها خواهد افتاد و با آينده نا معلوم روبرو مي شوند، خود به خود دلسرد مي شوند و از ادامه راه باز مي مانند.
وجود انجمن خوشنويسان، براي مراحل ابتدايي و آشنا ساختن جوانان و هنرجويان با هنر خوشنويسي تا حدودي موثر است اما كافي نيست و پيشنهاد بنده اين است كه انجمن خوشنويسان بايد زير نظر يك سازمان مستقل مثلأ آموزش و پرورش درآيد تا بتواند سازمان يافته تر و هدفمند تر عمل كند و از طرفي بايد فكري به حال استخدام، حقوق، بيمه و بازنشستگي و ... اعضاي انجمن و خوشنويسان و در مجموع، همه هنرمندان شود.
 

خيلي ها نمي دانند كه شما علاوه بر اخذ درجه استادي در خوشنويسي از انجمن خوشنويسان ايران، مدرس كانون زبان ايران در رشته زبان انگليسي هستيد، جمع شدن دو خصلت فرهنگي متفاوت در يك فرد «كه خود شما هستيد» مشكل ساز نيست؟
  خير، از بدو تأسيس كانون زبان ايران در شهرستان مرودشت، يعني مهرماه سال 1377، بنده همكاري خود را با كانون زبان ايران در مرودشت آغاز كرده ام و به عنوان مدرس در اين شعبه انجام وظيفه مي كنم و د رخدمت اين شهرستان و خانواده هاي محترم شهرم هستم. هم اكنون نيز دو روز در مرودشت تدريس مي كنم و بقيه روزها را در كانون زبان شيراز، واحد مدرس و عدالت مشغولم و در اوقات فراغت و روزهاي تعطيل به مشق خوشنويسي مي پردازم.
 

خوشنويسي، هنر سختي و رياضت كشيدن است، خانواده محترم شما با ساعت هايي كه خلوت مي گزينيد و مشق خوشنويسي داريد، مشكل ندارند؟
- براي خوشنويس حرفه اي بودن، نياز به عشق فراوان و ساعتها تمرين و مهارت و تحقيق و پژوهش است كه براي اينجانب تا به حال به سختي ميسر بوده است اما عشق به خوشنويسي، چنان شعله اي در من افروخته است كه با تلاش زياد و رياضت فراوان و با برنامه ريزي و مديريت زمان و البته با حمايت همسرم، توانسته ام به اين غيرممكن، دست پيدا كنم. همواره يكي از مشوق هاي اصلي و حامي هاي بنده، همسرم بوده است كه جا دارد همين جا، از ايشان تشكر كنم و از خدا بخواهم كه به ايشان سلامتي، طول عمر و سرافرازي و موفقيت عطا كند. ايشان نه تنها همسري صبور و متعهد بلكه مادري شايسته و هنرمند نيز هستند. اكثر آثار اينجانب را ايشان تذهيب مي كند.
 

سخن پاياني؟
-در پايان، از جنابعالي و ديگر دست اندركاران اين نشريه، كمال تشكر را دارم و برايتان آرزوي موفقيت مي كنم. ممنونم كه اين فرصت را در اختيار بنده گذاشتيد.