در ابتدا جهت تنویر افکار خوانندگان محترم باید اشاره نمایم که نگارنده جزء بسیارکوچکی از اصحاب رسانه می باشم که هر از گاهی دل نوشته های خود را برصفحات جراید می نگارم وآنرا به معرض قضاوت افکارعمومی می گذارم ولی چون تا قبل از این بعضی سایتها حقیررانیز بعنوان کاندیداهای احتمالی شورای شهر حساب می نمودند از ورود به عرصه نقد شوراها ابا داشتم واحساس می نمودم که مخاطبان عزیز مطالب اینجانب را از دریچه ای دیگر مورد ارزیابی قراردهند پس نه به این موضوع ورود ننمودم ونه توانستم به مجالس ختم بعضی اشنایان ودوستان بروم چون آنجا نیز از نگاههای معنادار مردم درامان نبودم ولی حالا که خدارا شکر زمان ثبت نام به اتمام رسیده است نقد وروشنگری دراین باب را وظیفه شهروندی وانسانی خود می دانم.

 

بعضی اوقات آدمی دراین فکرفرو می رود که مگرآن سوی شورا چه خبراست که عده ای برای رسیدن به آن از هیچ تلاشی دریغ نمی نمایند وبعضا مشاهده می نماییم که برخی افراد برای نیل به آن از هرترفندی ولو غیراخلاقی استفاده می نمایند.

اولین چیزی که به ذهن خطورمی کند حقوق های کلان می باشد ولی وقتی میزان حقوق اعضای شورا را جویا می شویم ذهن مان به سمت وسوی دیگرمی رود.

 

طبق قانون ، اعضای شورای شهر مبلغی را بعنوان حق الجلسه دریافت می دارند که هم منطقی وهم قانونی می باشد وهیچ کس در آن بحثی ندارد وبه قول معروف " ازشیرمادر حلال تر" می باشد. این مبلغ به گفته دوستان ماهیانه مبلغی بین پانصد تا هفتصد هزارتومان می باشد که بایک حساب سرانگشتی در طی 4 سال حقوق هر عضو شورای شهر چیزی درحدود سی وپنج میلیون تومان می باشد ولی زمانی که از بعضی کاندیداها می شنوی که سه یا چهاربرابر این مبلغ را برای هزینه دررسیدن به این موقعیت آماده نموده اند ناخود آگاه انگیزه های دیگری را درورود به این عرصه برای خود متصور می شویم .

 

عده ای می گویند هدف بعضی ها اعمال نفوذ درامور شهرداری درجهت رسیدن به منافعی خاص می باشدویا فرار از پرداخت حق وحقوق شهرداری درمورد دوستان وآشنایان می باشد.

 

برخی می گویند اعضای شورای شهرهنگام تغییر کاربری اراضی مجاور شهر وتفکیک آن یک یا دو پلاک دریافت می دارند ولی از آن جایی که متاسفانه نه اعضای شورای شهر خود رامکلف به پاسخگویی به افکارعمومی نمی دیدند واز سوی دیگر ما نیز، شهروندان پرسشگری نبودیم هیچگونه پاسخی به سوء تفاهمات فوق داده نشد تا هرروز این مسایل درنزد افکار عمومی به بقین نزدیک گردند. ضعف اطلاع‌رسانی در جامعه نیز سبب بروز شایعات بسیاری می‌شود.

 

اما " ازماست که برماست " .

عدم وجود فرهنگ پرسشگری باعث گردیده است که همیشه با عینک بدبینی نسبت به انگیزه و هدف کاندیداها برای تلاش به ورود به شورا ی شهر نگاه کنیم.


ضروت دارد که نباید با عینک بدبینی نگریست، زیرا در اینصورت کسانی که در میان مردم به دلسوزی، تعهد و تخصص شهرت دارند به دلیل ترس از انگ های مختلف جرأت حضور در صحنه را نخواهند داشت، و در خلاءآنان احتمال ورود افراد ضعیف که تهی از هرگونه تخصص و تفکری می باشند، افزایش می یابد. لذا قبل از این می بایست شرایطی فراهم می آمد تا همه افرادی که دارای برنامه ای عملی و مردمی برای شهر بودند، امکان و تمایل حضور در عرصه انتخابات را بعنوان کاندیدا می یافتند.ولی چه کنیم که دست ما کوتاه وخرما برنخیل ویاد آوری مطالب گذشته کمکی به حل این موضوع نمی نماید.

 

حال با این توصیفات 107 نفر در حوزه شهر مرودشت ثبت نام نمو ده اند وباید به انتظار بنشینیم تا ببینیم چند نفر از این افراد از فیلتر هیات های اجرایی و نظارت عبور می نمایندتا پس از آن بتوانیم برای یکبار هم که شده درست انتخاب کنیم.

 

فراموش نکنیم که قرار است از میان دهها هزار نفر از شهروندان، فقط ۱۱ نفر انتخاب شوند تا به نمایندگی از ما شهر را مدیریت کنند، لذا شورای شهر محل آزمون و خطا نیست و ضمناً مکانی برای اشتغال، و بنگاهی برای فعالیت های اقتصای و مکانی برای کسب درآمدهای غیر قانونی و رانت بازی نیست.

 

همه ما برای استخدام و بکارگیری یک نفر استاد کار، همه جوانب از قبیل شخصیت، تعهد و بویژه تخصص و مهارت استادکار را مد نظر قرار می دهیم پس چرا نباید برای ادارهشهرمان با این همه گستردگی فعالیت ها از افراد متخصص و متعهد استفاده کنیم پس باید با تحقیق و بررسی سوابق چندین ساله کاندیداها، اگر افراد مورد نظر دارای تخصص مرتبط، تعهد و وجدان کاری، حسن سابقه، سلامت نفس و صداقت بودند باید به آنان اعتماد کنیم و این باعث می شود هر کسی با هر شرایطی به خود اجازه ورود به عرصه انتخابات را ندهد و رویه کنونی که به دلیل ورود برخی افراد غیر متخصص و البته غیر متعهد، مانع از ورود افراد متخصص و متعهد که توانایی اداره شهر را دارند، به جهت اجتناب از رقابت با افراد ناصالح به خود اجازه ورود به عرصه انتخابات را ندهند.


برای تصدی این مسئولیت افرادی که درستکار و امانت دار بوده و مورد تأیید مردم شهر هستند، تمام ویژگیهای فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی شهر را می شناسند، به کمبودها واقفند و متعهد به عدالت در عرصه خدمات رسانی به تمام محلات شهر هستند، اهل شایعه پراکنی وتهمت زدن نیستند، از معیارها و اصول مدیریت و عمران شهری اطلاع دارند، اهل عقل و تدبیرند و معتقد به کار گروهی هستند و منافع مردم را ارجح به منافع خود و با هر شخص و مدیر دیگری می دانند، انتقادپذیرند و برای احقاق حقوق قانونی مردم جسارت لازم را دارند، می توانند معیارهای انتخاب اعضای شورای شهر باشند.

 

یکی از موضوعاتی که باید برای مردم باز شود، نقدهایی است که به وضعیت فعلی شورا - فارغ از ادوار و نمایندگانش- وارد است. اعمال نفوذ اعضای شورا به خاطر ارتباط غیرشفاف با بخشهای مختلف شهرداری و صاحبان ثروت و قدرت در شهر، غالب شدن نگاه سیاسی قبیله ای به جای نگاه کارشناسی در کمیسیون ها و جلسات علنی، تبعیت کورکورانه از یک یا چند نفر لیدر در شورا، بی‌توجهی به نظارت دقیق بر عملکرد شهرداری، عدم پیگیری جدی برخی مصوبات شورا و در نتیجه لوث و بی‌اثر شدن کارکردهای نظارتی شورا و ... از جمله‌ی این فرایندهای فاسدند که اصلاح‌شان مستلزم اصلاح قوانین و آیین نامه های شورا، انتخاب نمایندگانی دلسوز و کاربلد و نیز رشد دادن به بحث نظارت بیرونی شوراست.

 

بنابراین پیشنهاد می شود دلسوزان و علاقه مندان به توسعه و پیشرفت شهر در مدت زمان باقی مانده تا انتخابات شورای اسلامی شهر، فارغ از اختلاف سلیقه، منافع عمومی شهر را مدنظر قرار داده وبا حمایت از افراد واجد شرایط ، قوی ، برنامه محور وصد البته خداترس  عرصه را برافرادی که با انگیزه های دیگر وارد این عرصه شده ویا خواهند شد را تنگ کرده تا حتی الامکان بتوان با اجماع حداکثری نسبت به انتخاب افرادی توانمند و مبتنی بر اصل شایسته سالاری فارغ از وابستگی های قومی و جناحی اقدام نمود.

 

درپایان لازم است که با خود خلوت نماییم که همه ما تاکنون درانتخابات بسیاری شرکت نموده ایم وتا مدتی دیگر نیز دردوانتخابات حساس شرکت خواهیم نمود، عده‌ای در هسته‌ی مرکزی این حرکات با کاندیدا شدن و عده ای دیگربا عضویت در ستادهای انتخاباتی و انجام تبلیغات ، تنور انتخابات را داغ نگه داشتند و مردم را به حضور در پای صندوق‌های رای و انتخاب کاندیدای مورد نظر خود ترغیب کردند ، بد نیست قبل از هرچیز کلاه خود را قاضی، نفس خویش را متهم و وجدانمان را دادستان قرار دهیم و محکمه‌ای به عدالت درباره‌ی عملکردمان وانگیزه های در ذهنمان برگزار کنیم و پس از محاکمه بر اساس میزان قرآن پیرامون خویش به داوری بنشینیم تا دراین انتخاب پیش رو به بیراهه نرویم.

 

شایسته است در این دادگاه چند سؤال جدی از خودوا ز عزیزان کاندیدای شورای شهر داشته باشیم:

1-آیا برای رسیدن به پیروزی دراین عرصه با مردم صادقانه برخورد می کنیم ، یا با دروغ، نیرنگ و وعده‌های غیرقابل عمل برای رسیدن به اهداف خود مردم را فریب می دهیم؟
2-آیا واقعا برای حل مشکلات جوانان دل می سوزانیم یا برای حل مشکل خود جوانان را به آتش می کشیم ؟
3-آیا برای محرومیت محرومان بر خود می‌لرزیم، یا از چاه نیاز مستضعفان آبی برای سیرابی دل‌های تفتیده از حب ریاست خویش طلب می نماییم؟
4-آیا برای حقوق زنان نگران و مضطرب هستیم ، یا ما هم نوع جدیدی از سوء استفاده از احساس زنان را به نمایش می گذاریم؟.
5-آیا در تبلیغات خود به شهیدان وفادار می مانیم ، یا برای رسیدن به میز بیضی شکل شورادشنه‌ای دیگر در دل خونین خانواده‌های شهیدان فرو می بریم ؟
6-و بالاخره آیا برای اصلاح کاستی‌ها و مفاسد اجتماعی و زمینه سازی برای خدمت به مردم می کوشیم، یا برای ترویج فساد و دستیابی به قدرت سینه چاک می کنیم؟

چرا که قرآن سعادت آخرت را تنها برای کسانی می‌داند که اراده‌ی سرکشی و فساد روی زمین ندارد


امید آن که در پایان درون خویش را روشن و دل را آرام یابیم

امید است با انتخابات آگاهانه، افرادی در این دوره به شورای شهر مرودشت راه یابند که اگر نه ایده آل بلکه حداقل آبرو ونگین انگشتراین شهر با شند ، شهری که به لحاظ نزدیکی با آثار باستانی بسیار بزرگ ومردمان نجیب شایستگی های به مراتب بیش از این داردو تنها در صورتی این امر واقع خواهد گردید که به جای رأی به افراد بر پایه طایفه گرایی ،جناح گرایی وباندگرایی و…، به برنامه افراد وترجیحاً به ائتلاف های متشکل از افراد متخصص و متعهد و توانمند رأی داده شود. چرا که در این صورت بخش عمده ای از نیرو و عمر شورا صرف رفع اختلافات و ایجاد هماهنگی نخواهد گردید.

 

با امید به روزی که شهر مرودشت جایگاه وشأن واقعی را خود را بیابد