جناب آقای حسین واحدی پور،صاحب امتیاز و مدیرمسئول محترم روزنامه ی وزین  وبین المللی«خبرجنوب». با سلام وعرض ادب !

از آنجایی که روزنامه ی بین المللی خبر جنوب را فتخار رسانه ای فارس و ارگان ملت شهید پرور واسلامی باستانی ایران می دانم ، روزنامه ای که ،مدیریت و کادر عزیز آن در راستای اطلاع رسانی بیطرفانه به مردم ،به رسالت ژورنالیستی  ورسانه ای خود عمل می کنند ؛ امیدوارم که درد دل عضوو سخنگوی شورای اسلامی « شهریکصد وسی هزارنفری مرودشت »، دومین شهراستان پهناور فارس و انبار غله و غول دانشگاهی این استان را در اولین شماره بعد از وصول آن،خطاب به متولیان محتر م میراث فرهنگی استان فارس ، درصدرآن ،مدیرکل محترم این مجموعه را درج فرمایند.

جناب آقای مدیرکل میراث فرهنگی استان فارس .ضمن عرض سلام و ادب به حضورجنابعالی !

اگر بخواهم به معرفی مجموعه ی ملی و سترک «تخت جمشید» درحوزه ی جغرافیایی،اجتماعی وسیاسی  شهرستان مرودشت ،بپردازم ، موجب اطاله ی کلام می شود واز طرفی ممکن است ،مباحث زیادی را در  پی داشته باشد ،که در شرایط کنونی اینجانب طالب رواج این گونه مباحث نمی باشم. اما از نظر هیچ فرد بصیر و آگاهی؛ از جمله حضرت عالی پوشیده نمی باشد ، که این تندیسه ی شگفت هنر بشری و میراث عظیم فرهنگی و شناسنامه تاریخی ملت شریف وشهیدپرور ایران اسلامی  ،درست مثل «واتیکان» که در قلب شهر «رم» قرار گرفته است، در قلب شهرستان مرودشت ، واقع شده است، اما بین واتیکان و تخت جمشید یک فرق کوچولو(!) وجود دارد که البته شاید چندان اهمیتی هم نداشته باشد! وآن تفاوت کوچک ، در  آن است که « شهرِ کوچک» واتیکان؛  کشور مسقلی در قلب شهر بزرگ «رم» است و لی تخت جمشید پایتخت فرهنگی  عظیم است که در قلب شهرستان نوپا و جوان مرودشت قرارگرفته است. این سخن ؛ نه یک گزافه گویی « پان ایرانیسم»،نه لافی«پان پارسیسم» ونه یک خیال پردازی«پان مرودشتیسم» می باشد،بلکه بیان حقیقتی انکارناپذیر است که از دیده ی بصیر هیچ انسانی پوشیده نمی باشد. البته شهرستان مرودشت که درروزگاری نه چندان دور، نهمین قطب صنعتی کشورایران به شمارمی رفت،متأسفانه  امروزه ،به علل گوناگونی، دیگر یک شهرستان و شهر صنعتی به حساب نمی آید! جالب است که مسئولین محتر م استان و شهرستانی این مسئله را به خوبی می دانند که این فرایند عجیب تقسیمات جغرافیای سیاسی در کشور بزرگ ایران ،فقط ویژه ی شهرستان مرودشت است!!! آنهم به شیوه ی شگفت آوری،همین یک موردهم نمی باشد، بلکه کارخانه بزرگ «پتروشیمی مرودشت» ،دانشگاه عظیم « علوم وتحقیقات مرودشت» و جدیدا کارخانه ی «آرد دادلی مرودشت»  به اسامی «تخت جمشید شیراز»،«پتروشمی شیراز» ، دانشگاه «علوم و تحقیقات فارس » که می توانیم این یکی را هم با خیال راحت بخوانیم «علوم وتحقیقات شیراز» و گویا کارخانه ی « آرد دادلی مرودشت» از این هم فراتر رفته و آنهم نیز «آرد دادلی شیراز» نامیده می شود که پیش بینی می شود، به زودی مورد آخری به کارخانه ی «آرد دادلی اصفهان» تغیرنام یابد . زیرا اینگونه که پیداست ،به نظر بانیان جدید آن ،شاید نام «مرودشت» برای محصولات شان «افت کلاس» داشته باشد! البته چگونه  می توان  مثلا ؛ دانشگاه علوم و تحقیقات شهرکوچک «مورچه خوارت» اصفهان را «دانشگاه علوم و تحقیقات مورچه خوارت اصفهان» نامید، ولی حداقل دانشگاه علوم و تحقیقات شهر بزرگ مرودشت را نمی توان « دانشگاه علوم و تحقیقات مرودشت فارس » نامید ؟! و به همین بهانه بیش از 70درصد از کارکنانش ر ا از سایر جاهای کشور جذب کرد ؟ شاید گفته شود :چون این مرکز علمی یک موسسه ی خصوصی است ، به کسی ربطی ندارد!لذا از این موارد در می گذریم .

 با این حساب  تمام مسائلی که بیان شد،خوش برحلال شیرازی ها . اما خداوکیلی بیائید به قول معروف کلاهتان را قاضی بکنید و برای یک لحظه خودتان را به جای مامرودشتی  قرار دهید وقضاوت فرمائید!

اینجانب به خوبی  می دانم که بیان این گونه درددلها ،داروی هیج «دل دردی» نمی باشد. اما به نظرم ، انسان هنگام دردکشیدن ، می بایستی دست کم فریادی هم بکشد .زیرااگر فریاد نکشد ، نشانه ی مردانگی اش نمی باشد که مورد تحسین « دیگران» قرار بگیرد. قبول کنیم که  هنگامی که دندان کسی را می کشند،می بایستی یک «آخ» بگوید تا کسانی که دندان درد ندارند بدانند که ایشان درد می کشد و البته در هیچ قانونی هم «فریاد کشیدن از درد» را منع نکرده اند.

واما سخن اینجانب به عنوان نماینده ی یک شهریکصد وسی هزار نفری و دومین شهر استان فارس این است که : آقای مدیر کل !  در طول تمام سال ،نظافت مجموعه ی تخت جمشید به عهده ی شهرداری مرودشت  . زیرا در آن ایام اگر در جایی از این مجموعه که خانه ی پدربزرگ مرودشتی هاست ،یک ذره زشتی نمودار شود، تمام مردمی که از قضایا آگاه نمی باشند، (چه مرودشتی و چه مسافر) فریادش را بر سرما می زنند و سرکوفتشان را ما تحمل می کنیم و هیچ کس دیگری هیچ فریادی نمی شود و البته ما افتخار می کنیم که نظافتچی تخت جمشید شناسنامه ی فرهنگی و ملی خود باشیم .... اما چرا به محض فرارسیدن همین 13روز مشهور اول سال ،تخت جمشید عزیز می شود؟ ظاهراچون ما جنوبی ها همیشه چشم مان به آسمان بوده و عاشق باران هستیم و به اصطلاح «آسمان پا» می باشیم ، چنین اتفاقی رخ می دهد. زیرادر این ایام زمین و آسمان  تخت جمشید «پول باران می شود». لذا از طرف میراث فرهنگی سیل پیمان کارانی که همگی هم خودرا مستحق شراکت در مزایده های این موضوع می دانند ،پیدا می شوند.  حق این است که  در این مدت  اندک ،دستم کم کسبه ی شهر مرودشت از این «پول باران موسمی» نصیبی ببرند طبق روال یکی دو سال گذشته  محروم نمانند! راستی چرا  در این خصوص کسی یادی از شهرداری مرودشت نمی کند ؟ چرابرای  پیمانکاران وکسبه ی مرودشتی در این مورد حق وحقوق ویژه ؛ یا اصلا حقی قائل نمی شوید؟ حتما خیال می کنید و خواهید فرمود:« این بنده ی خدا از قوانین مزایده  ومناقصه وچه وچه ....» بی خبر و از مرحله پرت  است ؟ شاید بتوان فرض کرد که بعد از 13سال عضویت ،ریاست و سخنگویی در شورای شهر ی 130000نفره برای یادگیری اینگونه مسائل وقت کمی باشد!درآن صورت حق باطرف مقابل است و بنده سکوت می کنم. آخرین سخن بنده این است :

 «آقای مدیر کل ! «تخت جمشید، مال ماهم هست . »، آقایان مدیران کل منطقه ای دانشگاه آزاد و کار واموراجتماعی استان «کارخانه های پتیروشیمی شیراز(!) و آرد دادلی شیراز در آینده ای نزدیک«اصفهان» و علوم و تحقیقات فارس» در خاک و حوزه ی جغرافیایی اجتماعی و ساسی این شهرستان است و بیشتر سایر جاها مال ماهستند . لذا خواهش می کنیم که برای مرودشتی ها حق ویژه ای قائل شوید» .... زیرا بنده هم با وجود اینکه شناسنامه ام صادره از حوزه ی 15شیراز ( کربال) می باشد، اما تمام وجودم مرودشتی می باشد. لذا دین خود را از خدمت به مرودشتی ها ادا می کنم و سهم آنها رااستیفا می نمایم.لذا  به همین قیاس مامی دانیم که شناسنامه ی تخت جمشید، کارخانه های پتروشیمی ،آرد دادلی و علوم و تحقیقات «مرودشت» در «شیراز» صادر شده است . ولی جسارتا  پیش پاهای مهربانتان را بپائید و آنها را بیشتر از این روی «مرودشتی ها» نگذارید و سهمی هم برای مردم مرودشت  در نظر بگیرید. 

والسلام . علی نقی مختاری . عضو وسخنگوی شورای اسلامی شهرمرودشت و نماینده شورا در کمیته ی انضباطی ادار ه «صنعت ،معدن و تجار ت»