چند سال است که طرح تربیت 10 میلیون حافظ قرآن کریم در کشور کلید خورده است و علیرغم اینکه با اهداف و برنامه ریزی ها فاصله دارد اما نتایج خوب و مبارکی در سطح کشور داشته است. به علت اینکه آموزش پذیری در دوره کودکی و نوجوانی بیشتر از سایر دوران های زندگی است این طرح بیشتر بر روی این قشر از جامعه متمرکز شده است.
به گزارش پایگاه خبری مرودشت نما؛ مرودشت به عنوان دومین شهر پرجمعیت استان فارس با داشتن استعدادهای قوی در زمینه های مختلف تحصیلی، فرهنگی، ورزشی و... متاسفانه در زمینه تربیت قاریان و حافظان قرآن به خوبی عمل نکرده است و در این زمینه شاهد شکوفایی در بین کودکان و نوجوانانمان نیستیم.
با نگاهی دقیق تر می توان عوامل زیر را در بروز این وضعیت مؤثر دانست:
1- خانواده:
خانواده به عنوان مهمترین رکن اجتماع سهم فراوانی در آموزش فرزندان دارد. متاسفانه خانواده های زیادی هستند که هنوز به این باور و اعتقاد قلبی نرسیده اند که قرآن نور است و موجب ایجاد آرامش در انسان می گردد. غالب پدر و مادر برای آسایش فرزندان از هیچ گونه تلاش و کوشش دریغ نمی کنند اما به علت اینکه تفاوت بین آسایش و آرامش را نمی دانند فقط به دنبال آسایش فرزندان خود هستند و به همین دلیل برای داشتن فرزندان قرآنی تلاش نمی کنند.
نداشتن دغدغه دینی و مذهبی در این مسئله دخیل است. در بسیاری از خانواده ها برای کلاس های زبان، ریاضی، موسیقی و... در هر ترم هزینه های زیادی پرداخت می شود و گاهی فرزندان از طرف والدین مجبور به حضور در کلاس هایی بیش از ظرفیت خود می شوند اما درمورد حضور در کلاس های قرآنی هزینه ای صرف نمی شود و فرزندان به حضور در این کلاس ها تشویق نمی شوند ( این توضیح لازم است که هزینه حضور در کلاس های قرانی بسیار کمتر از سایر کلاس ها است ). البته این مسئله به معنی نفی حضور در کلاس های آموزشی مختلف نیست و چه اینکه حضور در این کلاس ها به پرورش نسلی توانمند کمک زیادی می کند اما قرار دادن کلاس های قرآنی در کنار سایر کلاس ها می تواند نسلهای اینده را به لحاظ اخلاقی نیز بیمه کند.
2- آموزش و پرورش:
متاسفانه باید اعتراف کرد که آموزش و پرورش نیز علیرغم وظیفه ذاتی خود آن طور که باید برای آموزش قران تلاش نمی کند که این کم کاری را می توان با مسائل زیر مرتبط دانست
- کتاب هایی که برای تدریس قرآن استفاده میشود با خط بین اللملی قرآن مطابقت ندارد و اگر دانش آموزی از کلاس های تخصصی قرآن خارج از مدرسه یا خط عثمان طه استفاده کرده باشد خطوط کتاب های آموزشی برای او سخت می شود.
- برخی معلمان قرآن خود توانایی خواندن از روی قرآن ندارند. که ممکن است ساعت درس قرآن فقط برای جبران ساعات به او اده شده باشد. به نظر میرسد که کلاس های ضمن خدمت کافی نیز برای معلمان قرآن وجود ندارد.
- در مسابقات قرآن شهرستان برخی افرادی به کار گرفته می شوند که آشنایی علمی و تخصصی با قران ندارند و بیشتر جهت کسب امتیازات آموزشی ضمن خدمت با مسابقات همکاری میکنند.
- در پایه ی ابتدایی در بیشتر مدارس به جای کلاس قرآن با دانش آموزان ریاضی یا سایر دروس کار می شود.
- برای تربیت بچه های قرآنی بودجه کافی اختصاص داده نمی شود وبه قول معروف به این قسمت که میرسد بودجه تمام شده است.
- برخی معلمان قرآن، کار آموزش این کتاب آسمانی سست گرفته و احساس مسئولیت نداشته و تلاش لازم را ندارند.
3- ادارات دولتی:
همیشه ادارات برای افراد تحت نظارت خود تهسیلاتی را در نظر می گیرند مثلا با رستوران یا سالن ورزشی در سطح شهر قرارداد می بندند برای رفاه کارکنان خود در صدی از هزینه های آنها را پرداخت می کنند اما هیچ موقع با نهاد های قرآنی قرار دادی منعقد نمیکنند و از خانواده ها نمی خواهند که خود را به این کلاس ها بفرستند در بعضی علوم سعی می شود که کارمندان به روز باشند اما درمورد قران کارمندی که سال ها پیش وارد اداره ای شده است با همان دانش قرانی ابتدایی کارمندی بدون هیچ پیشرفتی بازنشسته می شود.
4- مؤسسات و نهاد های قرآنی:
برخی مؤسسات قرآنی وسایل کمک آموزشی مناسبی استفاده نمی کنند و این باعث می شود یادگیری قرآن کا سختی به نظر آید. مثلا برای دانش آموز 10 ساله همان کتب وجزوه ای را به کار می برند که برای دانشجوی 20 ساله استفاده می شود. متاسفانه برخی افراد حاضر در مؤسسات قرآنی اخلاق قرآنی نداشته وگفته هایشان یا کردارشان همخوانی ندارند واین باعث دل سردی قرآن آموز می شود. برخی مؤسسات هم فضای کلاس قران را خیلی خشک و بی روح اداره می کنند. در بخی از مؤسسات هم بی نظمی فراوان است و در برخی مؤسسات نیز دغدغه دینی به اندازه کسب درآمد اهمیت ندارد در حالی که وقتی صحبت از قرآن به میان می آید دغدغه دین و مذهب باید هدف اول باشد البته روحانیون و افراد بزرگواری در همین شهر حضور دارند که حاضراند بدون چشم داشت مالی قدم هایی در زمینه آموزش قرآن بردارند اما همکاری لازم با آنها صورت نمی گیرد.